World Energy Outlook 2025: Prognoza na kolejne lata na rynku gazu

POPYT

CPS (przywrócony 2025 roku)

STEPS

Outlook

Popyt na gaz ziemny rośnie o około 70 mld m³ rocznie do 2035 r. oraz wyprzedza węgiel, stając się drugim pod względem wielkości zużycia paliwem (Wykres 1).

Rynki wschodzące i gospodarki rozwijające się odpowiadają za niemal cały ten wzrost – ich łączne zapotrzebowanie zwiększa się o 700 mld m³ do 2035 r., podczas gdy popyt w gospodarkach zaawansowanych pozostaje zasadniczo na niezmienionym poziomie.

Do 2050 r. globalny popyt na gaz ziemny w scenariuszu CPS osiąga 5 600 mld m³, co oznacza wzrost o 30% w porównaniu z 2024 r.

W scenariuszu STEPS popyt na gaz ziemny rośnie średnio o 50 mld m³ rocznie w latach 2024–2035. Popyt osiąga nieco poniżej 4 800 mld m³ w 2035 r., a następnie utrzymuje się na zbliżonym poziomie do 2050 r. (Wykres2).

Długoterminowy wzrost popytu na gaz ziemny jest niższy niż w poprzednich dekadach ze względu na rosnące wykorzystanie odnawialnych źródeł energii oraz poprawę efektywności energetycznej.

Gospodarki wysoko rozwinięte

W gospodarkach wysoko rozwiniętych popyt wzrasta o 50 mld m³ między 2024 a 2035 rokiem.

W Stanach Zjednoczonych rośnie o około 10% w 2035 r., napędzany wzrostem zużycia gazu w energetyce oraz do obsługi terminali skraplających LNG.

Popyt na gaz ziemny w Unii Europejskiej spada o nieco ponad 10%, w 2035 r., w miarę jak obecne działania polityczne mające na celu ograniczenie zależności od importu gazu i zwiększenie udziału energii odnawialnej zaczynają przynosić efekty.

W Japonii popyt rośnie nieznacznie – z 90 mld m³ w 2024 r. do 95 mld m³ w 2035 r. W Korei popyt pozostaje na stałym poziomie 60 mld m³.

Popyt na gaz ziemny w gospodarkach wysoko rozwiniętych spada z 1 850 mld m³ w 2024 r. do 1 750 mld m³ w 2035 r.

Popyt w UE zmniejsza się o 20% między 2024 a 2035 r., w miarę jak wdrażane polityki redukują import gazu i jego udział w miksie energetycznym.

Popyt na gaz w Japonii do 2035 r. spada o 3 mld m³ (obecnie ok 90 mld m³). Krajowy popyt na gaz w USA wynosił 940 mld m³ w 2024 r. i stabilizuje się przed 2035 r.

Gospodarki wschodzące i rozwijające się

Popyt w gospodarkach wschodzących i rozwijających się w Azji wzrasta o 340 mld m³ między 2024 a 2035 rokiem.

Około 35% tego wzrostu przypada na sektor energetyczny, a kolejne 35% na przemysł. Region dodaje 270 GW nowej mocy w elektrowniach gazowych, co oznacza wzrost o 70% w porównaniu z obecnym poziomem.

Popyt na gaz ziemny w Chinach rośnie o 200 mld m³, do 630 mld m³ między 2024 a 2035 r., co stanowi więcej niż łączny wzrost popytu we wszystkich pozostałych gospodarkach wschodzących i rozwijających się w Azji (Wykres 1).

Popyt na gaz ziemny w Indiach niemal się podwaja do 2035 r., osiągając 140 mld m³, napędzany głównie rozwojem krajowego systemu dystrybucji gazu miejskiego.

Bliski Wschód jest jednym z głównych źródeł wzrostu popytu na gaz ziemny. Jego zużycie gazu rośnie o 240 mld m³ między 2024 a 2035 rokiem.

Popyt na gaz w gospodarkach wschodzących i rozwijających się wzrasta z 2 400 mld m³ w 2024 r. do 2 950 mld m³ w 2035 r.

Połowa tego wzrostu pochodzi z gospodarek azjatyckich, na czele z Chinami, gdzie popyt zwiększa się o 160 mld m³, a większość pozostałej części przypada na Bliski Wschód (Wykres 2). Do 2035 r. Bliski Wschód odpowiada za nieco poniżej 20% globalnego zużycia gazu w sektorze energetycznym, w porównaniu z 15% obecnie.

PODAŻ

CPS

STEPS

Bliski Wschód

Bliski Wschód notuje największą ekspansję podaży spośród wszystkich regionów, a jego udział w globalnej produkcji wzrasta z 17% w 2024 r. do 22% w 2035 r. (Wykres 3).

Katar zwiększa produkcję ze 170 mld m³ w 2024 r. do ponad 300 mld m³ w 2035 r., przy czym większość tego dodatkowego wolumenu jest przeznaczona na zwiększenie eksportu LNG.

Arabia Saudyjska zwiększa produkcję gazu niezwiązanego z ropą fantową (non-associated gas), podnosząc wydobycie o ponad 75 mld m³ między 2024 a 2035 r., aby sprostać rosnącemu zapotrzebowaniu na energię elektryczną oraz zastąpić ropę w krajowym systemie energetycznym (złoże Jafurah ma dostarczać niemal 15% całkowitej saudyjskiej produkcji gazu w przeciągu 5 lat).

W scenariuszu STEPS wzrost podaży gazu ziemnego w latach do 2035 r. jest napędzany głównie przez Bliski Wschód i Stany Zjednoczone, których łączna produkcja zwiększa się o blisko 450 mld m³ (Wykres 4).

Bliski Wschód notuje największy wzrost podaży do 2035 r., na czele z Katarem, Arabią Saudyjską i Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi. Produkcja gazu ziemnego w Katarze rośnie o 70% między 2024 a 2035 r., przy czym niemal cały wzrost o 120 mld m³ przeznaczony jest na eksport.

Stany Zjednoczone

Stany Zjednoczone zwiększają produkcję o 210 mld m³ do 2035 r. (obecnie 1 070 mld m³).

Średni roczny wzrost produkcji gazu łupkowego do 2035 r. wynosi około połowę tempa obserwowanego w poprzedniej dekadzie (Wykres 3).

W 2024 r. Stany Zjednoczone eksportowały około 18% swojej produkcji gazu ziemnego - do 2035 r. udział ten wzrasta do ponad 25%.

Cena referencyjna Henry Hub rośnie do około 4,5 USD, aby umożliwić produkcję dodatkowych ilości gazu potrzebnych do obsługi rosnącego eksportu oraz zwiększającego się popytu krajowego.

Stany Zjednoczone utrzymują pozycję największego producenta gazu ziemnego na świecie (Wykres 4). Produkcja wzrasta o 150 mld m³ do 2035 r., a następnie spada do 2050 r. Krajowy popyt rośnie wolniej niż produkcja do 2035 r., a następnie spada szybciej niż podaż do 2050 r., co pozwala na rozwój dodatkowej zdolności eksportowej: udział amerykańskiego gazu ziemnego przeznaczonego na eksport wzrasta z 12% obecnie do 20% w 2035 r. i 30% w 2050 r.

Rosja

Produkcja gazu ziemnego w Rosji pozostaje na stabilnym poziomie około 680 mld m³ do 2035 r., podobnie jak eksport, wynoszący około 160 mld m³ (Wykres 3). Zakłada się, że ceny krajowe rosną, aby zrekompensować spadające przychody z eksportu. Złoża gazu w Zachodniej Syberii zyskują nowe życie od połowy lat 30., gdy gazociąg Siła Syberii II do Chin zwiększa przepustowość.

Produkcja gazu ziemnego w Rosji spada z 680 mld m³ w 2024 r. do 670 mld m³ w 2035 r., a eksport netto zmniejsza się o 10% w tym samym okresie (Wykres 4). Spadające zyski ograniczają inwestycje upstream, a produkcja zmniejsza się na dojrzałych złożach (takich jak Urengoy i Yamburg).

Europa

Wiele krajów produkujących gaz, w tym Australia i Norwegia, odnotowuje spadek wydobycia w miarę starzenia się złóż w tym okresie.

Produkcja gazu w Europie spada o 20% (50 mld m³) do 2035 r. Nowe projekty offshore na Morzu Czarnym i we wschodniej części Morza Śródziemnego częściowo kompensują spadki w innych złożach, zwłaszcza w Norwegii, gdzie produkcja spada o ponad 30% między 2024 a 2035 r.

HANDEL

CPS

STEPS

Outlook

W okresie do 2030 r. ma zostać uruchomiona nowa duża fala mocy produkcyjnych LNG, która jest wykorzystywana głównie poprzez zwiększony eksport do gospodarek rynków wschodzących i rozwijających się w Azji.

Całkowity handel LNG rośnie z 560 mld m³ w 2024 r. do 880 mld m³ w 2035 r.

Globalna dostępna zdolność eksportowa LNG ma wzrosnąć z 565 mld m³ w 2024 r. do 830 mld m³ w 2030 r. Jest to znacznie więcej niż wzrost popytu, co wskazuje na istotną nadwyżkę na światowych rynkach gazu.

Prowadzi to do istotnej reakcji popytu w regionach wrażliwych cenowo, takich jak Indie i Azja Południowo-Wschodnia. Mimo to w 2030 r. około 65 mld m³ dostępnej zdolności LNG pozostaje nadwyżką.

Na podstawie obecnie ogłoszonych projektów, z których niektóre zostaną uruchomione po 2030 r., nadwyżka ta jest stopniowo wykorzystywana do 2035 r., a do 2040 r. potrzebne będzie około 65 mld m³ rocznie nowej zdolności eksportowej LNG.

Azja

W scenariuszu CPS chiński import LNG wzrasta o 75 mld m³ do 2035 r., natomiast import gazociągami rośnie o 40 mld m³, z czego około 65% pochodzi z Rosji, a reszta z Azji Środkowej (Wykres 5).

Szybko rosnący popyt i spadająca krajowa produkcja gazu w Azji Południowo-Wschodniej zwiększają poziom importu LNG do 80 mld m³ w 2035 r. (w porównaniu do 2024 r. ok. 35 mld m³), a dodatkowo budowana jest roczna zdolność regazyfikacyjna na poziomie 50 mld m³ w celu sprostania temu wzrostowi.

Indie importują 50 mld m³ LNG, w porównaniu do 35 mld m³ obecnie. Inne rynki wschodzące w Azji, szczególnie Pakistan i Bangladesz, importują około 75 mld m³ LNG w 2035 r., co oznacza wzrost o 60% w porównaniu do poziomu z 2024 r.

Japonia i Korea pozostają w pełni zależne od LNG, aby zaspokoić zapotrzebowanie na gaz. W scenariuszu CPS ich łączne importy wzrastają o około 10 mld m³ do 2035 r.

W 2035 r. w scenariuszu STEPS ponad 75% całkowitego eksportu LNG trafia do Azji (w porównaniu do nieco poniżej 70% w 2024 r).

Chiny zwiększają import LNG o około 55 mld m³ do 2035 r., a dodatkowo 20 mld m³ gazu importują dzięki rozbudowie rurociągów Power of Siberia I i Far East z Rosji. Całkowity import Chin w 2035 r. osiąga około 250 mld m³, co jest ponad dwukrotnie większe od wolumenów Indii (Wykres 6).

W Indiach wzrost zapotrzebowania na gaz ziemny do 2035 r. jest w dużej mierze zaspokajany przez import LNG, który niemal potraja się między 2024 a 2035 r.

Duże wzrosty importu LNG odnotowują także Azja Południowo-Wschodnia, gdzie import LNG wzrasta z 35 mld m³ obecnie do 135 mld m³ w 2035 r. oraz pozostała rozwijająca się Azja - głównie Pakistan i Bangladesz, gdzie import LNG zwiększa się z 45 mld m³ do 80 mld m³ w tym samym okresie.

Stany Zjednoczone

Zdolności eksportowe Stanów Zjednoczonych podwajają się do 2030 r. i utrzymują obecną rolę największego eksportera LNG do 2050 r. W 2035 r. eksportują ponad 250 mld m³ LNG, z czego połowa trafia do Azji (w porównaniu do 30% w 2024 r).

Projekty LNG w budowie zwiększają całkowitą nominalną zdolność eksportową Stanów Zjednoczonych do 300 mld m³ rocznie w 2030 r. Eksport LNG z USA osiąga 240 mld m³ w 2035 r., a eksport gazociągami 80 mld m³.

Bliski Wschód

Bliski Wschód, na czele z Katarem, podwaja swój eksport LNG do 260 mld m³ w 2035 r., przy czym kompleks LNG Ruwais w Zjednoczonych Emiratach Arabskich dodaje ponad 10 mld m³ nowej zdolności do 2028 r.

Około 20% wzrostu nowej zdolności LNG do 2035 r. pochodzi z Kataru, który od 2021 r. zatwierdził trzy duże projekty rozbudowy LNG. Jego zdolność dostaw LNG ma wzrosnąć z około 100 mld m³ w 2024 r. do około 200 mld m³ w 2035 r.

Rosja

Rosja podwaja eksport gazu do Chin z 40 mld m³ w 2024 r. do 80 mld m³ w 2035 r. Gazociąg Power of Siberia I pracuje obecnie na pełnej przepustowości, a gazociąg Power of Siberia II o nominalnej przepustowości 50 mld m³ ma zacząć działać od połowy lat 30. XXI w.

Roczny eksport LNG Rosji pozostaje na poziomie około 50 mld m³ w 2035 r. Dochody netto Rosji z eksportu gazu ziemnego mają pozostać poniżej poziomu z 2021 r. do 2050 r.

Rosji nie udaje się zastąpić wolumenów gazu utraconych w eksporcie do Europy. Następuje niewielki wzrost eksportu gazociągami do Azji Środkowej, ale całkowity eksport spada o 7 mld m³ do 2035 r. Eksport gazociągami do Chin ma być na poziomie około 50 mld m³ rocznie, w porównaniu z 30 mld m³ obecnie. Wygasanie wzrostu popytu na gaz w Chinach pod koniec lat 30. XXI w. oznacza, że nie ma potrzeby budowy dodatkowego dużego rurociągu z Rosji do Chin. Produkcja LNG w Rosji osiąga szczyt blisko 55 mld m³ około 2040 r.

UE

W latach 2024-2035 import LNG do Europy zwiększa się o 80 mld m³, podczas gdy import do krajów Azji rośnie o 240 mld m³; w 2035 r. W 2035 r. ponad 70% światowego eksportu trafia do Azji.

Import LNG do Unii Europejskiej wzrasta z 110 mld m³ w 2024 r. do 145 mld m³ w 2035 r., aby zrekompensować spadającą produkcję krajową i zmniejszenie dostaw gazociągami. Łączny import spada o 65 mld m³ w porównaniu z poziomem z 2024 r., odzwierciedlając spadek całkowitego zapotrzebowania w UE (Wykres 6).